co proponujemy...

 

 

 Strona główna
 
Atrakcje Karpacza
 
Co proponujemy
 
Historia Karpacza
 
Karkonosze
 
Informacje inne
 
Galerie
 
Kościółek “WANG”
 
Odnośniki - linki
 
Mapki Karpacza i okolic
 
Tour de Pologne
 
Ślizg na Bele Czym

Pielgrzymy XVIII w.

 

VI wieków historii Karpacza

 

Menu historii

Początki dziejów Karpacza ...wg Rzepióra...

 

Dziejów początki
- Dziejów początki cd. ...
- Rozwój turystyki...
- Rozwój turystyki cd. ...
- Budy pasterskie,szałasy...
- Pierwsze ścieżki,szlaki...
- Pierwsze ścieżki, szlaki cd. ...
- XVIII - wieczny Karpacz...
- Poczatki turystyki...
- Początki turystyki cd. I ...
- Początki turystyki cd. II ...
- Mieszkańcy Karpacza...
- Przewodnicy i tragarze...
- Pamiątka z Karpacza...
VI wieków Karpacza
Historia wg. Rzepióra
Szkice do dziejów
- Pierwsze osady...
- Laboranci...
- Wyprawy górskie...
- Rozwój przwodnictwa...
- XIX - wieczny Karpacz...
- Historia religii...
- Początki wieku...
- Karpacz do roku 1945...
- Karpacz 1945 - 1959...
- Nieodległa historia...
- Sport i turystyka Karpacza...
- Prawa miejskie...
- Niedawno...






























 

Karkonosze już w średniowieczu, na przełomie XII i XIII wieku ,stały się częstym celem wypraw poszukiwaczy skarbów, którzy przepłukując piaski i żwiry karkonoskich potoków, pozyskiwali w ten sposób złoto, srebro i szlachetne kamienie. Z czasem odkrycie nad Jedlicą dość bogatych złóż rud żelaza oraz prowadzone na coraz większą skalę roboty górnicze przyczyniły się do powstania dużych, jak na ówczesne warunki, ośrodków metalurgicznych w Kowarach i Ścięgnach. Rozwijające się tam hutnictwo żelaza i jego przetwarzanie wymagało olbrzymich ilości drewna i węgla drzewnego-podstawowego wówczas surowca energetycznego. W tym celu wycinano coraz to większe obszary lasu. Na powstałych wyrębach, które z czasem przekształciły się w łąki i pastwiska, zaczęto hodować bydło. W wieku XVI i na początku wieku XVII na terenie obecnego Karpacza, obok już istniejących szałasów drwali i węglarzy zaczęły powstawać większe skupiska bud pasterskich na terenie Wilczej Poręby, Łomnickiego Rozdroża i obecnego centrum Karpacza. W okresie Odrodzenia Karkonosze stają się terenem przyciągającym całą rzeszę badaczy: w 1563 roku osobisty lekarz cesarza Ferdynanda - Pierr Andrea Matthiols zorganizował ekspedycję naukową do źródeł Łaby, podczas której między innymi opisał trzy charakterystyczne tylko dla Karkonoszy rośliny: bażynę czarną, kuklika górskiego i czosnek siatkowy. W latach 1576-1585 wcześniej już wspomniany Szymon Hüttel przeprowadził wiele wypraw w tutejsze góry, w efekcie czego powstała namalowana na płótnie panorama najwyższego pasma Sudetów z zaznaczonymi na niej czterystu trzydziestoma nazwami potoków, szczytów górskich, skałek, miejscowości itp. Warto wspomnieć, że w tym czasie w Alpach do roku 1600 nadano nazwy zaledwie 46 szczytom. Kasper Schwenkfeldt zwany""Śląskim Pliniuszem" przyrodnik o wszechstronnych zainteresowaniach przedstawił w swoich trzech podstawowych dziełach :"Stirpium et fossilium Silesiae catalogus "(1601 rok); "Theriotropheum Silesiae"(1603 rok); " Thessaurus Pharmaceuticus"(1607 rok) w miarę pełny obraz  przyrody Śląska.
Ten wielki renesansowy badacz, interesując się światem roślin, zwierząt i minerałów oraz opisując go w swoich pracach, stworzył fundamenty wiedzy o Karkonoszach; z jego dokonań czerpały aż po XIX wiek kolejne pokolenia przyrodników. Ważnym, trudnym do pominięcia efektem corocznych wycieczek górskich organizowanych w czerwcu dla młodzieży przez rektora szkoły łacińskiej z Jeleniej Góry Krzysztofa Schillinga było dokonanie przez niego pomiaru wysokości najwyższego szczytu Karkonoszy. Uzyskany wynik po przeliczeniu wyniósł Śnieżkę ponad  5500 metrów nad poziom morza i sprawił, iż ta góra stała się wówczas jedną z najwyższych na świecie. Mimo dość szybkiego zweryfikowania jej wysokości w roku 1569 przez Jirzego z Rasna, w świadomości kolejnych badaczy Śląska, jak i też pośród zwykłych ludzi pierwszy pomiar funkcjonował jako poprawny przez prawie dwieście lat. Wielkość, potęga i ogrom góry potwierdzony badaniami naukowymi oraz jej charakterystyczna sylwetka widoczna z prawie każdego miejsca Kotliny Jeleniogórskiej na tle walczących ze sobą żywiołów przyrody wywierała duże wrażenie na każdym, kto znalazł się w pobliżu Śnieżki-góry legendy, mitu, symbolu, świętego szczytu Czechów i Ślązaków. Tocząca się w latach 1618-1648 wojna 30-letnia odegrała, paradoksalnie, ważną i znaczącą rolę w zagospodarowaniu najwyżej położonych terenów. Okoliczna ludność w obawie przed mordami, gwałtami, rabunkami, kradzieżami dokonywanymi przez nawiedzające Kotlinę Jeleniogórską oddziały wojskowe obu walczących stron, chroniła się, a z czasem osiedlała się na terenach położonych na głównym grzbiecie Karkonoszy. Także przybywający na te tereny protestantcy uciekinierzy z Czech wybierali niedostępne, wysoko położone doliny i górskie łąki na miejsca swojego osiedlenia się. W taki sposób powstała Przesieka (1618r.), Karpacz Górny (1635r.), Borowice (1644r.), Zachełmie(1650r.), Jagniątków(1678r.), Budniki. Silna kolonizacja tego obszaru Karkonoszy, związana z dość szybko rozwijającą się gospodarką pasterską w wyniku pozyskiwania dużych ilości drewna, a z niego węgla drzewnego na potrzeby działających w Kowarach i Ścięgnach hut i kuźni, połączona z intensywnie prowadzonymi w dolinach głównego grzbietu pracami górniczymi wraz z osiedlaniem się na tym terenie uciekinierów religijnych z Czech przyczyniły się do powstania i rozwoju Karpacza, Wilczej Poręby, Karpacza Górnego i samotnych skupisk bud pasterskich w szczytowych partiach gór. Zasiedlenie i zagospodarowanie najwyżej położonych partii Karkonoszy, które dokonało się w XVII wieku, odegrają znaczącą rolę w przygotowaniu tych górskich obszarów do ich turystycznego wykorzystania w następnych latach. Siedziby ludzkie powstałe na tym niedostępnym górskim terenie staną się w niedalekiej przyszłości bazą wypadową i oparciem dla pojawiających się pierwszych pielgrzymów i turystów.